اینکه فرزندت را که تازه آرام شده
روی دست چپت بگیری
و به دوربین لبخند بزنی
همس(ف)رت پشت دوربین مدام وسواس به خرج بدهد:
لباست را مرتب کن
یقه ات را صاف کن
نخند، لبخند بزن
دندان هایت پیدا نباشد...
قوز نکن صاف بایست
بچه را کج نگیر... بلندش کن...
و بالاخره شاتر را فشار دهد
بعد سریع بیایی کنارش بایستی بگویی ببینم
عکس را نشانت دهد
تو دوستش داشته باشی
و او با همان وسواس همیشگی بگوید
نه...
گوشه ی لبت کج شده
خوب نیفتاده
برو دوباره بایست...
و تو بی آنکه خسته شوی
یا غر بزنی
بایستی...
ساعت ها بایستی...
تا عکست...
عکستان...
همانی شود که او دوست دارد...
همین یعنی آرامش در زندگی دو نفره ای که به تازگی سه نفره شده...
و من مرده شور این آرامش را ببرم...
